Na een dag voorbereiding was het dan zover. Zaterdagavond om half 7 werden de tenten van de kinderen opgezet in de binnenbak die was omgetoverd tot een echt Indianendorp.

Lou Lou en Bleu Eyes keken gespannen toe na wat er allemaal gaande was, zij stonden vanaf 6 uur in de kraal niet wetende wat er allemaal ging gebeuren.

Rond half 8 stonden alle tenten en werd er afscheid genomen van de ouders, die toch wat gespannen naar huis gingen. Want al leek het nog zo leuk, echt blijven slapen voor de eerste keer is en blijft spannend. Maar zo dachten de ouders, de kinderen zelf hadden hier, zo bleek, totaal geen last van.

In de kantine was de boel al klaar gezet om de zelf meegebrachte t-shirts om te toveren in Indianen kledij met bijbehorende Indianentooi. Tevens werd ook de totempaal geschilderd. De nat beschilderde t-shirts werden te drogen gehangen aan de waslijn in de binnenbak.

Inmiddels stond het kampvuur buiten al lekker te fikken en gaf Marcel aan dat het klaar was voor gebruik. De klaar staande stokken met folie werden uitgedeeld en werd het brooddeeg aan de stokken gedraaid. Zo even tijd voor rust want het duurt even voor het broodje gaar is.

De broodje die klaar waren konden gevuld worden met een knakworstje of met chocolade pasta. Zo rond kwart voor elf was het laatste deeg op en moesten we wachten tot het echt donker was voor het volgende spel. Gezellig zaten we in het rondje op de houtblokken in de binnenbak waar menig raadsel en mop verteld werd. Nu is dit niet echt mijn ding omdat ik ze slecht kan onthouden, maar Emo wist de tijd goed te vullen hij schudde alle moppen zo uit zijn mouw knap hoor..!!

Om half 12 werd het startsein gegeven voor het smokkelspel. Even moesten ze wennen aan het donker, want werkelijk alle lampen die op de manege waren werden uitgedaan. Maar eenmaal opgang was er geen houden meer aan. Enthousiast werd het smokkelwaar (zakjes zaagsel) over de grens gebracht en had de douane het nakijken.
Om half 1 zijn we maar gestopt al waren de meeste het hier niet mee eens, maar ja voordat iedereen in zijn tent ligt zijn we weer een uur verder. Dit viel gelukkig mee, al gauw lag iedereen in zijn tent maar voordat het stil was……. Ughe Ughe moet ik dit wel schrijven “was het half 3“. Ughe Ughe.
Na een zeer kort nachtje van 3 a 4 uurtjes gingen de eerste ogen om 6 uur al weer open, toch konden we het rekken tot 8 uur. We hadden immers nog een hele dag voor ons, Na een stevig ontbijtje werd iedereen in zijn Indianenkleren verwacht en werd de laatste hand gelegd aan de tooi die ze gister avond zelf geverfd hadden.. een nietje en 2 veren maakte het compleet.

Per 2en werden ze bij een pony gezet die ze konden versieren als Indianenpaarden, binnen notime was iedereen druk in de weer met vlechten, crępepapier, veren en stoepkrijt. Het resultaat was verbluffend ze zagen er prachtig uit gewoon zonde om ermee te rijden. Toch werd er nog een estafette en stoelendans gereden.

Lettende op de tijd besefde ik dat er natuurlijk ook nog gegeten moest worden voordat we aan het middag progamma konden beginnen. Rond half 1 werden de pony’s weer ontdaan van hun outfit en liepen ze om 1 uur weer in het land of er niets gebeurd was, op een enkeling na waar hier en daar nog een streepje stoepkrijt zag.

Inmiddels was ook de eettafel al weer gedekt en kon er nog snel een snee brood naar binnen gewerkt worden. Om 2 uur werden we verwacht bij de buurman (boerderij de Vooruitgang) waar ze kano’s verhuren.
Om kwart voor 2 gingen we te voet als echte krijgers de dam van Ria af richting buurman. Om precies 2 uur werden we al opgewacht door de buurman die ons de peddels uitdeelde en ons bemoedigend toesprak over veel wind, zwiepende kano’s en zwemvesten..?????

Ja en dan sta je daar vol goede moed met 14 kinderen 5 half volwassene waarvan Vivian bij het woord zwemvesten al direct wilde omkeren …. de barre tocht toch wil gaan maken.
Als echte krijgers gingen we met peddels op pad opzoek naar de kano’s. na een korte wandeling lagen de kano’s achter in het land waar ook een steiger lag ( gelukkig iets positiefs)
De kinderen werden per 3 en een volwassene in de kano’s gezet, de barre tocht kon beginnen. Nou ja beginnen !! er stond zoveel wind dat bij elke 3 slagen vooruit de boot weer 5 meter werd terug geduwd. Na enige strubbelingen waren de 5 boten toch onderweg.
Na anderhalf uur uitgewaaid, moe en blaren op de vingers kwamen de boten weer op het droge. Nu konden we weer richting manege lopen en leek de weg veel verder dan de heen reis. Na eerst even te hebben kunnen uitrusten en drinken werd het vuur buiten weer flink opgestookt door Marcel. Ria had inmiddels het pannenkoeken meel ook al klaar staan en kon het pannenkoeken bakken beginnen.
Per 2en werd er een koekenpan uitgedeeld en kon er om de beurt gebakken worden, de pannenkoeken die klaar waren werden rijkelijk bestrooid met suiker en stroop en verdween in de kindermaagjes.
Jammer genoeg en veel te snel gaf de klok aan dat het al weer bijna half 7 was, tijd om de boel weer af te breken en huiswaarts te keren.

Gelukkig kregen we veel hulp van de ouders met afbreken en kon ook ik om 8 uur naar huis.

Iedereen bedankt die mij geholpen heeft, het was een grandioos weekend..!! Die we zeker, als het aan mij ligt ieder jaar hopen te herhalen met een ander thema.

wilma